Φτηνοί στο Καθαρό Χρυσάφι και ακριβοί στο Βρώμικο Πετρέλαιο

– Μυτιλήνη, 6 Αυγούστου 2017 – 

Φτηνοί στο Καθαρό Χρυσάφι και ακριβοί στο Βρώμικο Πετρέλαιο

Είναι εδώ και μερικά χρόνια που παρατηρώ με μεγάλη απορία και θλίψη το χορό των δισεκατομμυρίων και τα άπειρα δημοσιεύματα που συνοδεύουν τις “εντατικές” προσπάθειες να εντοπίσουμε οικονομικοτεχνικά απολήψιμα αποθέματα πετρελαίου στις ελληνικές θάλασσες και γενικότερα στη ΝΑ Μεσόγειο.

Εκατοντάδες εκατομμύρια επενδύονται σε κατάλληλους εξοπλισμούς, πολεμικά πλοία περιπολούν “διαφυλάσσοντας” τα πεδία ερευνών, διαγωνισμοί για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων έρευνας γίνονται και ξαναγίνονται, ενώ αριστεροί και “αριστεροί” υπουργοί συναλλάσσονται σε αγαστή ατμόσφαιρα με εκπροσώπους των πολυεθνικών του πετρελαίου, χειροκροτώντας την παρουσία πολεμικών πλοίων των δυτικών μας συμμάχων στις ελληνικές θάλασσες.

Και όλα αυτά για ποιο λόγο; Μα με τη “βάσιμη” (;) πιθανότητα να βρούμε πετρέλαιο στις δικές μας θάλασσας (ΑΟΖ τις αναφέρει η ορολογία), ώστε να γίνουμε ξαφνικά πλούσιοι και να λύσουμε τα σοβαρά μας οικονομικά προβλήματα! Μου θυμίζει τον χρεωκοπημένο τύπο που παίζει τα τελευταία του ευρώ σε κάποιο λόττο ή σε κάτι αντίστοιχο τυχερό παιχνίδι ελπίζοντας ότι η θεά τύχη θα του λύσει τα οικονομικά προβλήματα και θα συνεχίσει με μεγαλύτερη άνεση την “ανεπρόκοπη” ζωή του.

Δηλαδή, τη στιγμή που ο πλανήτης επιλέγει νέες ενεργειακές και περιβαλλοντικά αποδεκτές λύσεις, που το πετρέλαιο μέσα στις βαθιές ελληνικές θάλασσες έχει τεράστιο κόστος εξόρυξης, εμείς ως χώρα επιμένουμε στο βρώμικο πετρέλαιο! Αλήθεια οι διάφοροι δήθεν ειδικοί που αποφασίζουν για τα ενεργειακά μας θέματα έχουν καθίσει να σκεφτούν -πέραν από τις κάθε είδους παχυλές τους αμοιβές και τα ακριβά τους γραφεία- σε πόσες πετρελαιοπαραγωγές χώρες οι λαοί είναι ευτυχισμένοι, όπως ας πούμε για παράδειγμα στο Ιράκ ή στη Λιβύη ή στο “δημοκρατικό” Ιράν ή στην “αριστερή” Βενεζουέλα ή στα λογής-λογής βασίλεια/εμιράτα της Αραβικής χερσονήσου ή στο Μεξικό ή στη Νιγηρία ή…. Φαντάζεται κανείς ότι όλος ο “ορυμαγδός” των πολυεθνικών επενδύει για λόγους επιστημονικής περιέργειας στις πολυέξοδες επιχειρήσεις εντοπισμού κοιτασμάτων πετρελαίου ή ότι το κόστος της τεράστιας στρατιωτικής παρουσίας στις περιοχές ενδιαφέροντος θα το καλύψουν οι αντίστοιχοι εθνικοί προϋπολογισμοί των ΗΠΑ ή της Γαλλίας; Ας σταματήσουμε επιτέλους την “πλάκα”! Είναι προφανές ότι τα όποια κέρδη προκύψουν, αν και όταν προκύψουν, θα πάνε σε ξένες τσέπες, γιατί ακριβώς ούτε την τεχνογνωσία και τον εξοπλισμό διαθέτουμε ούτε και τον απαραίτητο “τσαμπουκά” για να διαχειριστούμε εμείς οι ίδιοι τον οποιοδήποτε εθνικό μας πλούτο. Όπως είδαμε άλλωστε η Κύπρος ζήτησε ευθέως την προστασία του Ισραήλ! Ας μην ξεχνάμε βέβαια και το γεγονός ότι διαβιούμε σε μια ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή, όπου οι εύθραυστες γεωλογικές ισορροπίες ανά πάσα στιγμή ανατρέπονται και οδηγούν σε ιδιαίτερα καταστροφικούς σεισμούς.

Την ίδια στιγμή όλη η χώρα μας είναι λουσμένη στον ήλιο ενώ το Αιγαίο “ταξιδεύεται” με δυσκολία λόγω των συνεχών ανέμων έντασης 6 και 7 Baufort. Όταν δηλαδή η ίδια η φύση μας έχει προικίσει με καθαρό χρυσάφι, όπως με άφθονη ηλιακή ενέργεια (1500 με 1900kWh “πέφτουν” ετησίως σε κάθε τετραγωνικό μέτρο οριζόντιας επιφάνειας της πατρίδας μας), ενώ το Αιγαίο έχει χαρακτηριστεί ήδη από τη δεκαετία του 80 ως το ενεργειακό “Κουβέιτ της Ευρώπης” από πλευράς αιολικού δυναμικού. Και όμως η ελληνική πολιτεία κάνει ότι μπορεί (και με την απύθμενη γραφειοκρατία που έχει καθιερώσει) για να ανακόψει και να αποθαρρύνει τις ενεργειακές λύσεις με αξιοποίηση των ανανεώσιμων και ήπιων μορφών ενέργειας ή ακριβέστερα δεν κάνει τίποτα για να τις ενθαρρύνει. Λύσεις που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον, που ελαχιστοποιούν το κόστος εισαγωγής ενέργειας, που με τις κατάλληλες τεχνολογίες αποθήκευσης και διαχείρισης ενέργειας αντικαθιστούν εξ ολοκλήρου και με πλήρως ανταγωνιστικό κόστος τα συμβατικά καύσιμα (κυρίως πετρέλαιο και φυσικό αέριο) και που δεν υποθηκεύουν το μέλλον των επόμενων γενιών. Για σκεφθείτε εάν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που σπαταλούνται για έρευνες στα βάθη της Μεσογείου “πέφτανε” σε έργα εξοικονόμησης ενέργειας και σε νέες ενεργειακές επενδύσεις στην αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και στα απαιτούμενα έργα υποδομής πόσο διαφορετικό θα ήταν το ενεργειακό μέλλον της χώρας μας.

Αλλά από μια χώρα που θανάτωσε τον Σωκράτη και δόξασε τον Κλέωνα, που καταψήφισε τον Τρικούπη και τον αντικατέστησε με τον Δεληγιάννη, για να μην ρθω στη σύγχρονη ιστορία, δεν φαίνεται να υπάρχει ελπίδα. Παραμένουμε ως λαός φτηνοί στο καθαρό χρυσάφι και ακριβοί στο βρώμικο πετρέλαιο. Ας μην παραπονιόμαστε όμως για την κακή μας τύχη και δεν μπορεί να μας φταίνε συνέχεια οι ξένοι…

Με το θάρρος της Γνώμης

Δρ Ιωάννης Κ. Καλδέλλης

Εργ. Ήπιων Μορφών Ενέργειας & Προστασίας Περιβάλλοντος

ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ

print

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *